Στο Πάρκο με τα ελάφια

Σήμερα τόλμησα μια μικρή εξόρμηση.

Ούτε θυμάμαι πόσο καιρό είχα να περάσω τα όρια της πόλης.

Κι έτσι λίγο μετά το μεσημέρι πήγα στα ελάφια.

Αγόρασα και μια σακούλα καρότα να τα ταΐσω. Ήταν όλα τους τόσο όμορφα-ιδίως ένα με βούλες και άσπρο τρίχωμα.

Τα φοβήθηκα όμως, έτσι και λίγο που πλησίαζαν με τα κέρατά τους.

Ύστερα ξαπόστασα λιγάκι στο κιόσκι.

Ο ουρανός, τα δέντρα, τα φύλλα, τα βελανίδια μου φάνηκαν τέλεια.

Κι όταν πέρασε η ώρα και έπρεπε να γυρίσω χάθηκα.

Μπήκα μέσα στο Μαυροδένδρι και το gps όλο μου έλεγε να στρίψω αριστερά κι όλο κύκλους γύρω από ένα σπίτι έκανα.

Έλεγε κιόλας στα 900 μέτρα θα δω την Κοζάνη!

Αμέ, χωματόδρομο έβλεπα. Και πρόβατα και τσομπανόσκυλα ως κι ένα μαύρο άλογο είδα.

Το έκλεισα και γύρισα μοναχιά.

Ούτε στα 20χμ δεν τα καταφέρνω πια!