Τελευταίο μπάνιο; Μάλλον. Δεν ξέρω. Αν κάνει πάλι καμιά ζεστή, μπορεί να μπω άλλη μια φορά. Πάντως η θάλασσα είναι ακόμα ζεστή. Εξώ δεν παλεύεται να κάθομαι με το μαγιό, και μούσκεμα. Ντύθηκα και πήγα στο αμάξι. Το είχα παρκάρει κοντά σε έναν κάδο απορριμάτων. Καθώς ξεκλείδωνα την πόρτα, άκουγα ένα κινητό να χτυπάει.

Το δικό μου μια φορά δεν ήτανε. Γύρω μου ερημιά. Χτυπούσε μέχρι τέλους. Και στο καπάκι ξανά. Κοίταξα δεξιά. Κοίταξα αριστερά. Κοίταξα πίσω μου, κανένας. Τελικά, ο ήχος ερχόταν απ’ τον κάδο. Πήρα το κινητό. Πήρα το κινητό απ΄ τα σκουπίδια. Μπλιαξ! Ευτυχώς ήταν πάνω πάνω.

Ωχ, λέω! Έχει γούστο να ‘χει και κανένα πτώμα τεμαχισμένο μέσα σε καμιά σακούλα. Πωω, μπλέξιμο! Κι αν με πάνε στο τμήμα; Τι θα πω; Ότι Οκτώβρη μήνα κάνω ακόμα μπάνιο και ότι έτσι εντελώς τυχαία βρήκα ένα κινητό; Ένα πτώμα; Ίσως και τα αιματοβαμμένα ρούχα; Ίσως και το φονικό όπλο;

Όρεξη είχα μου φαίνεται για νέες περιπέτειες. Και αν δεν έχει πτώμα; Μήπως κάποιος το πέταξε, επειδή χώρισε; Τσατίστηκε και το πέταξε. Ναι, αυτό είναι! Κάποιος θα χώρισε. Κέρατο, απιστία, ασυμφωνία χαρακτήρων, χυλοπιτάρα . . . Αλλά, όχι! Όταν χωρίζεις το σπας,δεν το πετάς.

Ξεκλείδωσα το κινητό και πήρα στο νούμερο, που καλούσε.Έβαλα και ανοιχτή ακρόαση. Στο αυτί μου πάντως δεν το ακουμπούσα με τίποτα. Ποιος ξέρει τι κερήθρα θα έχει πάνω! Αλλά τώρα θα έχει και το δακτυλικό μου αποτύπωμα . . .Α, ρε Ελένη, πώς μπλέκεις έτσι κάθε φορά χωρίς να το θέλεις!

Και ενόσω σκεφτόμουν ότι μπορεί να βρεθώ στο τμήμα ή σε κάποιο χαντάκι ή εν μέσω ενός τσακωμού να κάνω τον δικηγόρο, η άλλη άκρη της γραμμής απάντησε. Έλα, πού είσαι; ακούστηκε μια μπάσα αντρική φωνή. Ναι, γεια σας! Βρήκα ένα κινητό, μήπως το ψάχνετε; Ναι, πού είσαι; Στον Άγιο Βασίλειο, απάντησα. Εσείς το χάσατε; Έτσι κι έτσι. Εσείς το χάσατε, κύριε; Ναι ή όχι; ξαναρωτάω. Έτσι κι έτσι. Τι έτσι κι έτσι, κύριε! Το χάσατε ή δεν το χάσατε; Ξέρεις πού είναι το μηχανουργείο πάνω στην Παλαιά Εθνική Οδό; Ξέρω. Φέρτο εδώ.

Τι να κάνω; Μπαίνω στο αυτοκίνητο και πάω. Γεια σας! Είμαι η κοπέλα, που βρήκε ένα κινητό και κάποιος μου είπε να έρθω να το αφήσω . . .Ξέρεις ποιος το έχασε; Όχι, πού να ξέρω; Ύποπτα τα πράματα σκέφτηκα, πολύ ύποπτα. Και για πες ξανά, πού το βρήκες; Στον Άγιο Βασίλειο. Σε έναν κάδο απορριμάτων. Ξέρεις, ποιος το έχασε; Όχι, αφού σας είπα, πού να ξέρω; Μισό λεπτό και θα μάθεις.

Μανούλα μου, λέω θα με δέσουν πουθένα, θα με βρουν κομμάτια. Θα πονέσω; Ή θα ‘ναι μια κι έξω; Σηκώνει το σταθερό και πληκτρολογεί ένα τηλέφωνο. Κυρία, Πελαγία, ο Φώτης είμαι! Ο Τάσος είναι εκεί; Κάτι απάντησε η κυρία Πελαγία και ο Φώτης έκλεισε το τηλέφωνο.

Καμιά πορτοκαλαδίτσα μήπως θέλεις να σε κεράσω; Όχι, να ‘στε καλά, ευχαριστώ! Νάτα μας και ενισχύσεις έρχονται και κάτι θέλουν να με ποτίσουν. Μήπως να την έπινα εκείνη την πορτοκαλαδίτσα; Θα είναι πιο ανώδυνο;Τα γόνατά μου αρχίζουν να τρέμουν. Ε, να φύγω, κάνω εγώ. . .Όχι, πού θα πας; Δε θες να μάθεις ποιανού είναι το κινητό;

Λες να μυρίστηκε ο τύπος ότι γράφω ιστορίες και θέλει να μου προσφέρει ένα τέλος; Δεν έχω ανάγκη από τέλη, τα βγάζω κι απ΄ το μυαλό μου. Από φαντασία, άλλο τίποτα. Όχι, έχω δουλειά, απάντησα. Πού τα πουλάς αυτά; Ποιος δουλεύει σήμερα, ξέρεις;

Και εκείνη την ώρα έρχεται ένα παιδί με το μηχανάκι. Τον ξέρεις αυτόν; Όχι, πού να τον ξέρω! Τι θα γίνει; Την κολοκυθιά θα παίξουμε εδώ μέσα; Τάσο, πού ‘σαι ρε, Τάσο και σε παίρνω τηλέφωνο όλο το πρωί; Έχουμε δουλειά! Πού να ‘μαι αφεντικό; Ξέρεις, τι βρήκα Τάσο; Τι βρήκες, αφεντικό; Το κινητό σου βρήκα! Πού το βρήκες, αφεντικό; Στον Άγιο Βασίλειο μέσα σε έναν κάδο το βρήκε η κοπέλα!

Ε, ρε αφεντικό καλοκαιρινές διακοπές για πάντα!

 

 

 

 

 

Ελένη Γκόρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *