«Επανεπικοινωνείν»

06/11/2021

«Ίσως η ημερομηνία να μην έχει σημασία. Αλλά εγώ την γράφω για να υπάρχει. Έχουν καλυτερέψει λίγο τα πράγματα. Δεν κλαίω πια… κάθε βράδυ. Τα όνειρα δεν έχουν καλυτερέψει. Προτιμώ να μην τα πιστεύω, είτε είναι ωραία είτε είναι άσχημα. Αναπαριστούν επιθυμίες ή φόβους. (Το πιο συχνό όνειρο είναι να με βρίζει). Συναισθηματικά δεν νιώθω κάτι. Δεν συνδέομαι ούτε με την χαρά, ούτε με την λύπη…πλεόν. Μόνο με το κενό. Χαρά ένιωσα τελευταία φορά, κάπου μέσα στον Απρίλιο. Τι καταραμένοι μήνες ακολούθησαν. Όλη μου η ύπαρξη βουτηγμένη στην θλίψη. Νοέμβριος τώρα και δεν νιώθω θλίψη.

Έχουν περάσει μήνες που είσαι μακριά μου, λέει το τραγούδι. Πέρασαν κιόλας 7 μήνες που χώρισα…από την Πάτρα μου. Όμορφη πόλη. Έρωτας. Άφησα ζωή, καθημερινότητα…ανθρώπους. Οι συνθήκες με ανάγκασαν να φύγω. Η πιο χαρούμενη μέρα όταν ήρθα Πάτρα και η πιο άσχημη όταν έφυγα. Πέρασα άσχημες στιγμές στην Πάτρα αλλά 7 υπέροχα χρόνια. Εκείνο εκεί θα είναι πάντα το «σπίτι μου» αλλά δεν θα ήθελα να ξαναζήσω εκεί. Σηματοδοτεί μια άλλη περίοδο της ζωής μου. Περίοδος σπουδών που τώρα σε λίγους μήνες, κλείνω. Κρατάω τις άσχημες στιγμές γιατί αλίμονο πώς θα έφτιαχνα χαρακτήρα! Αυτό είναι τελικά.(Αυτό νιώθω). Πόνος με ψεύτικες στιγμές χαράς. Εις το επανεπικοινωνείν.

Ερατώ Αργυράκη

Υ.Γ: Μόνος ο πόνος της με έβγαλε από το συγγραφικό μπλόκο. Σε ευχαριστώ, Ερατώ.

Αριάδνη Γράψα