Ενόσω περίμενα να ξεκινήσει το μάθημα του τάνγκο, με πλησιάζει ένας κύριος και με ρωτάει:
Είσαι η Ελένη Γκόρα; Ναι, του λέω εντελώς ξαφνιασμένη. Χάζευα. Δεν περίμενα να έρθει κάποιος και να μου μιλήσει.
Εγώ, συνεχίζει, είναι σαν να σε ξέρω, γιατί σε διαβάζω εδώ και χρόνια, από τότε σχεδόν που έφτιαξες τη σελίδα σου.
Έψαχνα κάτι και τυχαία έπεσα πάνω σε σένα. Και από τότε κόλλησα. Γύρισες; Ναι, γύρισα του απαντώ.
Κι ύστερα συστήθηκε.
Είμαι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Και αν και παλαιότερα μου φαινόταν αστείο αυτό που κάνετε με τις λέξεις,-ερωτοτροπούμε μου ήρθε να του πω, αλλά μάσησα-παρακολούθησα μία Διδακτορική Διατριβή Δημιουργικής Γραφής και εκπλήχτηκα από το επίπεδο της έρευνας. Σχεδόν, θα έλεγα, φλερτάρετε με νούμερα και στατιστικές, με ανθρώπους και συμπεριφορές. Κάπως έτσι είναι, του λέω. Εξαρτάται από το τι ψάχνει ο καθένας.
Δυστυχώς, μου κάνει, δεν πρόλαβα να σε παρακολουθήσω στο Συμπόσιο Παρουσίασης του ερευνητικού σου έργου, αν και θα το ήθελα. Ήμασταν σε διαφορετικές αίθουσες και λόγω του ότι άλλαξαν οι ώρες στο πρόγραμμα δεν τα κατάφερα. Θα ήθελα όμως, να σε ακούσω κάποια στιγμή.
Μπορεί, και άφησα το ζήτημα να εκκρεμεί.
Θα τα λέμε από εδώ και πέρα, ε; Άρχισες τάνγκο;
Θα τα λέμε, του απάντησα. Κι ύστερα ξεκίνησε το μάθημα.
Δεν ξέρω, αλλά πολύ χάρηκα γι΄ αυτή την απρόσμενη γνωριμία και συνάντηση.
Κι ακόμα πιο πολύ που τα εργαστήριά μου κι οι ιστορίες μου αγαπιούνται τόσο. Ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη.
Νομίζω ότι είμαι ευτυχισμένη…Γιατί αυτό που ειλικρινά με ευχαριστεί είναι να παίρνω και να δίνω ενέργεια μέσα
από το ταξίδι στον κόσμο των λέξεων!
Ελένη Γκόρα