Για λίγα δευτερόλεπτα έζησα και γω την ευτυχία να σε παίρνουν τηλέφωνο και να σου λένε: Ναι, γεια σας είστε επιτυχούσα! Εγώ; να ρωτώ. Η κυρία Γκόρα δεν είστε; Η ίδια, απαντώ. Είστε επιτυχούσα! Πού; Ως Φιλόλογος στο Δήμο Γορτυνίας. Αλήθεια; Δεν θα ‘ρθειτε ε; Να πάμε στον επόμενο στη λίστα. Ξέρετε πόσα είναι τα λεφτά. Όχι, όχι θα ρθω.
Και μετά κλείνω το τηλέφωνο. Και συνειδητοποιώ πού θα είμαι. Βλέπω τον χάρτη και μια μαυρίλα με τυλίγει. Μεσολαβεί ένα τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, ένα αμάξι για επισκευή, μια δουλειά και μερικές άλλες μικρές καθυστερήσεις, που παρατείνουν και φουντώνουν την αγωνία μου σα μαλλί κατσαρό μετά από ξέφρενη καταιγίδα. Κάθε μέρα που περνάει τα νεύρα μου τσιτώνουν ολοένα και περισσότερο. Εν τέλει είμαι σα σαμεδάκι της γιαγιάς με μπόλικη κόλλα. Άνθρωποι που με αγαπούν με ακούν να παραπονιέμαι. Παίρνουν μέτρα ασφαλείας. Δε σκάω με τίποτα, όπως το τζιτζίκι το κατακαλόκαιρο. Μόνο που αντί για τζι τζι ακούγεται ένα επίμονο γκρι γκρι ΓΚΡΙΝΙΑΑΑΑ!
Η βελόνα έχει κολλήσει. Πρέπει να πάω για την προϋπηρεσία, για το ένσημο, αλλά πού θα πάω; Πώς θα περάσει ο καιρός; Και πώς θα πηγαινοέρχομαι; Σερβιέτες και ob θα χει εκεί που θα πάω; Και τι θα τρώω; Δεν έχω κότες και αυλή. Ίντερνετ θα έχει; Το στικάκι είναι αργό και μάλιστα πολύ ακριβό. Και με το μουστάκι που άρχισα λέιζερ τι θα γίνει; Θα γίνω νιάουρ τελικό; Πάλι θα φάω το σκατό; Γιατί όλα σε μένα;
Και όσο περνούσαν οι μέρες, άλλο τόσο ένιωθα σαν εξόριστη του κράτους. Ένιωθα ότι κατά κάποιον τρόπο το κράτος με τιμωρεί που τόσον καιρό δεν έβρισκα δουλειά και έπρεπε να πάω εκεί για να κάνω την ποινή μου. Έβλεπα το Κράτος στα όνειρά μου να έρχεται και να μου λέει: Πρέπει να πληρώσεις. Μου χρωστάς, να πας στο Δήμο Γορτυνίας. Μόνη σου με 400κάτι ευρώ. Εσύ το επέλεξες. Εσύ ήθελες να γίνεις Φιλόλογος. Πάνεεεεεεε!!!!!
Και ξημερώνει το σήμερα και με βαριά καρδιά πηγαίνω. Φίδια στο δρόμο μου πολλά, τα κλαδιά να μπαίνουν μέσα από το τζάμι, στενός δρόμος ίσα ένα αυτοκίνητο να χωράει. Ο ήλιος έλαμπε και ένας βομβίνος μπήκε και κάθισε πάνω στο χαλασμένο κασετόφωνο.
Φτάνω στη Δημητσάνα. Τόπος ωραίος. Απόμερος, ήσυχος. Έκανε δροσιά. Σχεδόν κρύωνα. Ιδανικός προορισμός για μοναχικό ή ρομαντικό διήμερο. Οι ξενώνες πανάκριβοι. Ένα σπίτι υπόγειο προς ενοικίαση δίπλα από το ρέμα 200 ευρώ. Θα τη βγάλω εδώ μέχρι την επόμενη Άνοιξη; Τσουκ!
Μπαίνω μέσα στο Δημαρχείο. Είμαι η . . . Ναι, ναι ξέρουμε θα τον βρείτε επάνω. Γεια σας είμαι η φιλόλογος. Θα κάνετε τη σελίδα του Δήμου και μερικά δελτία τύπου. Θα μείνετε ε; Όχι, για πολύ. Ήρθα, είδα και παραιτούμαι.
Ονειρεύομαι κάτι καλύτερο.