Θα γράψω . . . άγχος . . .θα γράψω . . .θλίψη . . .
Τι να γράψω; Γιατί και για τι να γράψω;
Θα γράψω; Να γράψω.
Θέλω να γράψω. Προσπαθώ να γράψω. Αφήστε με να γράψω. Και τώρα τι κάνω; Γράφω. Μα γράφω; Ναι. γράφω. Γράφω, σβήνω. Όχι, δεν σβήνεις. Για ποιο λόγο να σβήσεις; Αυτά θες, αυτά γράφεις. Μην ψάξεις. Μην ρωτήσεις. Συνέχισε. Εκφράσου. Γράψε . . .Θυμήσου . . .Παλιά . . .Όχι, απαραίτητα και πολύ παλιά . . .Έγραφες, πάντα έγραφες. Σου άρεσε . . . Τι λύτρωση! Ήρθε πάλι η ώρα η να ξαναγράψεις. Να νιώσεις ανακούφιση.
Μα τι σε βαραίνει καλοκαιριάτικα;
Σκέψου. Δεν χρειάζεται. Όχι. Ξέρεις. Σκιές, φαντάσματα . . .Κυνηγάς ποιον; Το ανεκπλήρωτο. Το όνειρο. Πού; Πότε; Ουφ! Άγχος . . .Θλίψη . . .Κλάμα . . .Κάθαρση . . .Σε παρακαλώ! Σταμάτα! Φύγε! Έλεος! Θυμήσου . . .Ποια είσαι . . .
Είσαι, εσύ ξέρεις, το ορίζεις όλο αυτό! Μην επιτρέπεις. Τίποτα. Κανένα. Γράψεεεε . . .Άστο. Καλύτερα να σβήσω. Όχι, όχι. Μην σβήσεις. Σβήσε την πίκρα, τον καημό σβήσε. Σβήσε τη στενοχώρια. Γράψε . . .Συνέχισε. . .Γράψε για τη χαρά, τη ζωή, την ελπίδα. Αυτή είσαι.
Μην σε χάνεις.
Γίνε, γράψε, ζήσε.
Ουφ! Ανακούφιση!