Δραστηριότητα Δημιουργικής Γραφής   Να γράψεις μια ιστορία ξεκινώντας με τη φράση: ” Σήμερα που είναι το πρώτο μας μάθημα θα ήθελα να…” Αρκάς (2006), Χαμηλές Πτήσεις. -Σήμερα που είναι το πρώτο μας μάθημα θα ήθελα να… -Πολύ άβολα κάθομαι εδώ! -Ησυχία! Μην ξαναδιακόψεις το μάθημα! Για αυτό και αύριο θα μου φέρεις διακόσιες φορές γραμμένη αυτήν την πρόταση: “Δεν θα ξαναδιακόψω τον δάσκαλό μου!” -Και εσείς θα μου φέρετε: “Δεν θα ξαναπαχύνω τις επόμενες δυο μέρες διακόσιες φορές!” -Ποιος είναι ο δάσκαλος εγώ ή εσύ; -Εσείς! -Ωραία! Τι έχω να χάσω άραγε, ας δοκιμάσω να βάλω άλλη μία τιμωρία… -Κι άλλη; Έχω ήδη δέκα! -Πάμε άλλη μία για να γίνουν έντεκα! -Αχόρταγος είστε κύριε και επίσης έχετε να χάσετε περίπου εκατό κιλά! -Πρώτη φορά έχω βάλει τόσες τιμωρίες σε μια μέρα και δεν καταλαβαίνεις τίποτα.  Αααα, τα νεύρα μου! Μόλις πάω σπίτι...

Δεσποινίς Αργυράκη   “Δεσποινίς Ερατώ Αργυράκη…πάσχετε από κατάθλιψη”. Να προσέχεις μου είπες. Μου φάνηκε γελοίο. Είναι μια ευχή προστακτική που δίνουμε για να έχουμε καθαρή συνείδηση. Κανένας δεν την εννοεί. Νόμιζα δεν είχα ανάγκη να προσέξω τίποτα. Αλλά να, ήρθε αυτό. Και σε όλο αυτό είμαι μόνη και για εμένα είναι οκ. Να προσέχεις, είπες. Γελοίος μου φάνηκες. Είναι δύσκολο ξέρεις…αλλά τα κατάφερα. Κατάφερα κάθε μέρα να ξυπνάω, να βάζω ένα χαρούμενο προσωπείο και να μην σκοτίζω τα αρχίδια των άλλων. Κατάφερα να το παίζω χαρούμενη. Κρύβω, κρύβω πολλά μέσα μου -καλύτερα- κρατάω πολλά μέσα μου. Συναισθήματα, σκέψεις, αλήθειες, προσβολές, μπηχτές. Κρατάω πολλά και όλα αυτά τα “καταπίνω”. Κανένας δεν με ρωτάει για το τι κρατάω μέσα μου επειδή νοιάζεται…αλλά για να δει αν και πόσο χάλια είναι η ζωή μου για να νιώσει καλύτερα με τη δική του...