«Επανεπικοινωνείν» 06/11/2021 «Ίσως η ημερομηνία να μην έχει σημασία. Αλλά εγώ την γράφω για να υπάρχει. Έχουν καλυτερέψει λίγο τα πράγματα. Δεν κλαίω πια… κάθε βράδυ. Τα όνειρα δεν έχουν καλυτερέψει. Προτιμώ να μην τα πιστεύω, είτε είναι ωραία είτε είναι άσχημα. Αναπαριστούν επιθυμίες ή φόβους. (Το πιο συχνό όνειρο είναι να με βρίζει). Συναισθηματικά δεν νιώθω κάτι. Δεν συνδέομαι ούτε με την χαρά, ούτε με την λύπη…πλεόν. Μόνο με το κενό. Χαρά ένιωσα τελευταία φορά, κάπου μέσα στον Απρίλιο. Τι καταραμένοι μήνες ακολούθησαν. Όλη μου η ύπαρξη βουτηγμένη στην θλίψη. Νοέμβριος τώρα και δεν νιώθω θλίψη. Έχουν περάσει μήνες που είσαι μακριά μου, λέει το τραγούδι. Πέρασαν κιόλας 7 μήνες που χώρισα…από την Πάτρα μου. Όμορφη πόλη. Έρωτας. Άφησα ζωή, καθημερινότητα…ανθρώπους. Οι συνθήκες με ανάγκασαν να φύγω. Η πιο χαρούμενη μέρα όταν ήρθα Πάτρα και η πιο άσχημη όταν έφυγα. Πέρασα άσχημες...

Σιωπή   Της μοναξιάς οι φυλλωσιές Που είναι άγριοι γόνοι κυπαρισσιών Ανάγονται στου ξέφωτου Την μοναξιά Της νύχτας την νεκρική σιωπή Λουσμένη απ’ το ζωηρό το κάτασπρο το φως Της Σελήνης την λαγνεία Το σιωπηλό δάσος, αγκαλιάζει Είναι το σπίτι Είναι η πατρίδα Είναι η ασφάλεια Της άγριας πανίδας Που κρατά την ψυχή στο δάσος το απέραντο Εσπνέει τον αέρα μέσα απ’ τους κορμούς Που ραδιουργούν τα σωθικά του βαθιά στο χώμα Να σου, Το άξαφνο αλύχτισμα Στου ερέβους τη σιωπή Η αδρεναλίνη διαχέεται Αστραπιαία, ως συνήθως, Μέσα απ’ τα κλαδιά Η πείνα εξεγείρει Το ένστικτο ξεπηδάει Μπήγει τα κοφτερά, βαθιά του νύχια Στο σύμπλεγμα το νευρολογικό Στον εγωισμό Για να θυμίσει σε μια ψυχή Πίσω από δύο μεγάλα μάτια Ποιος είναι ο σκοπός Τι σε χρίζει η Μητέρα να κάνεις Άπαξ και ακουμπάς πάνω της Και δαγκώνεις τη θηλή της Σου θυμίζει Την τιμωρία της οκνηρίας Δείχνει τους κανόνες Της σήψης Της παρόδου Της...

61 περιφορές μαζί!   Για τη σημερινή ημέρα δεν είχα κανένα σχέδιο, μαλλον δεν έπρεπε να έχω. Ξύπνησα αργά-περίεργο αυτό για εμένα. Σήμερα λοιπόν, που δεν είχα κανένα σχεδιο παρά να βγω να περπατήσω στη βροχή μου ζητήθηκε να βοηθήσω. Need your help, έλεγε το γραπτό μήνυμα. Χαρά μου σκέφτηκα και όλα άλλαξαν… Κλήθηκα να παρω λουλούδια και γλυκά για ένα ζεύγος που έκλεισε σήμερα 61 έτη έγγαμης ζωής! Βούρκωσα … μάλλον η μελαγχολία της φθινοπωρινής ατμόσφαιρας θα ευθύνεται. 61 χρόνια …μου φαίνονται πολλά… μάλλον γιατί είναι πολλα…! Η αποστολή εξετελέσθη! Είχε έκπληξη, συγκίνηση,δάκρυα και γέλια, όλα τα είχε! Έμαθα πως τοτε 61 Οκτώβρηδες πίσω η μέρα του γάμου τους ήταν ηλιόλουστη και ζεστή ! Έμαθα πως παρόλη την ανέχεια είχε βρεθεί κάποιος με μια φωτογραφική μηχανή και τους φωτογράφισε σε έναν αχυρώνα, η γλυκιά κυρία γέλασε καθώς ο σύζυγός της το ανέφερε....