Λιλιπούπολη, Μια φορά κι έναν καιρό-Βιωματικό Εργαστήριο Δημιουργικής Γραφής και Αφήγησης για γονείς, κηδεμόνες και παιδιά Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου 2020

Το Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου και ώρα 18:00-20:00 πραγματοποιήθηκε στον Βρεφονηπιακό και Παιδικό Σταθμό “Λιλιπούπολη” το  Βιωματικό Εργαστήριο Δημιουργικής Γραφής και Αφήγησης “Μια φορά κι έναν καιρό”. Το εργαστήριο απευθυνόταν σε γονείς, κηδεμόνες και παιδιά. 

“Μια φορά κι έναν καιρό…” λοιπόν, στη Λιλιπούπολη φτιάξαμε ένα δέντρο χειμωνιάτικο και γράψαμε στα κλαδιά του τα ονόματά μας. 

Κι ύστερα ήταν η ώρα για ένα παραμύθι! Πώς θα μπορούσα να μην γράψω για το εργαστήριο ένα παραμύθι; Ένα παραμύθι που να έχει σχέση με το ίδιο το παραμύθι και φυσικά με τη Λιλιπούπολη!

Έτσι, σκέφτηκα και έγραψα τον Μάγο τον Παραμυθά στη Λιλιπούπολη.

Αφού αφηγήθηκα το παραμύθι μου, σχεδίασα πάνω σε αυτό παιχνίδια και δραστηριότητες για τα παιδιά.

Τα παιδιά περπάτησαν στην αρχή σκυφτά πάνω σε παλάμες και πατούσες, γιατί έτσι περπατούσαν στο παραμύθι μου οι κάτοικοι της Λιλιπούπολης. Έπειτα, έγιναν σύννεφα και έριξαν βροχή στη γκρίζα πόλη. Κι όταν σταμάτησε η βροχή, βγήκε το ουράνιο τόξο. Ο ήλιος έλαμψε και οι κάτοικοι της Λιλιπούπολης υποσχέθηκαν να λένε πάντα παραμύθια. Γι’  αυτό και τα παιδιά ζωγράφισαν σε μία λεκάνη γεμάτη ρύζι λέξεις εντελώς παραμυθένιες.

Μετά κάλεσα τους γονείς να μιλήσουμε για τα παραμύθια. Τι είναι τα παραμύθια; Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός παραμυθιού; Πώς μπορούμε να εντάξουμε στις συνήθειες της οικογένειας την ανάγνωση παραμυθιών; Με ποιους τρόπους μπορούμε να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να αφηγηθούν τις δικές τους ιστορίες; Ποιες δημιουργικές δραστηριότητες έχουμε να προτείνουμε; Και γιατί τελικά, αγαπάμε τόσο πολύ τα παραμύθια;

Όσο τα λέγαμε αυτά, τα παιδιά ζωγράφιζαν σε δυο μεγάλα χαρτόνια σκηνές από το παραμύθι που τους αφηγήθηκα.

Κι όταν τελειώσαμε με τους γονείς τη συζήτηση και τις απορίες, τους χώρισα σε ομάδες μαζί με τα παιδιά τους. Κάθε ομάδα διάλεγε από μια στοίβα με κλειστές κάρτες έναν τόπο, έναν ήρωα και ένα μαγεμένο αντικείμενο. Στη συνέχεια, έπαιζε το παιχνίδι “Παραμύθια με το ζάρι” και συγκέντρωνε μερικές λέξεις ακόμα.

Γρήγορα γρήγορα η κάθε ομάδα επέστρεφε στη θέση της. Είχε λίγα λεπτά στη διάθεσή της να σκεφτεί και να γράψει ένα παραμύθι.

Και όταν όλες οι ομάδες έγραψαν το παραμύθι τους, το διάβασαν δυνατά και το άπλωσαν, όπως απλώνουμε τα ρούχα σε σκοινί μαζί με μανταλάκι.

Και ‘σεις περάσατε καλά και ‘μεις ακόμα καλύτερα!

Ευχαριστώ πολύ τους γονείς, τους κηδεμόνες και τα παιδιά που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αυτό.

Ακόμη, ευχαριστώ όλες τις Νηπιαγωγούς της Λιλιπούπολης για τη στήριξη, την ομαδικότητα και τη συνεργασία. Το εργαστήριο αυτό ούτε θα στηνόταν ούτε θα έβγαινε, αν δεν ήταν εκεί! Πολύτιμη η βοήθειά τους!

Κι ακόμη ένα πιο μεγάλο ευχαριστώ θα μου επιτρέψετε να πω στην κυρία Ράνια Χατζημανώλη για την πρόσκλησή αυτή.

Ξέρετε ότι στη Λιλιπούπολη πέρασα τα πιο τρυφερά μου χρόνια. Χάρηκα που οι δρόμοι μας συναντήθηκαν.

Γιατί είναι κάπως συγκινητικό να διδάσκεις εκεί που διδάχτηκες τα πρώτα σου μαθήματα για τη ζωή!