Έτσι περνάνε τώρα τα βράδια.
Έχει καθιερωθεί. Κάθονται λίγες ώρες στο μπαρ. Το μπαρ έχει πάντα κάτι: μουσική, κόσμο, φυστίκια, πατατάκια, αράβικη με ζαμπόν κασέρι, αγγούρι και καρότο ξυδάτο και φυσικά μπύρα, πολλή μπύρα. Ακόμα και οι μπύρες που δε μοιάζουν με μπύρες, στην πραγματικότητα είναι μπύρες. Αυτό δεν είναι μπαρ, είναι μάλλον ένα μεγάλο καθιστικό κι είναι τελοσπάντων το σαλόνι τους. Μπορεί στο σαλόνι τους να βρίσκουν κι άλλους που δεν τους ξέρουν, αλλά δεν τους πειράζει. Κάθονται και τους φέρνουν αυτό που θέλουν. Αργά το βράδυ γυρνάνε στο σπίτι, αφού φάνε κάτι βρόμικο. Πάντα μετά το πότο, φαΐ. Σήμερα δε βρήκαν κανέναν γνωστό στο μπαρ. Πηγαίνουν στο σωστό μπαρ, αλλά οι φίλοι τους δεν έρχονται πάντα. Τι άλλο να κάνουν λοιπόν; Να κάθονται σπίτι και να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον; Κάποτε τους έπιανε τρέλα.
Ευτυχώς τώρα ξέρουν τι να την κάνουν.
σ΄ ένα ζευγάρι
Ελένη Γκόρα