Θάλλαζες

Αύγουστος 2020

Κάθε φορά της φεύγω για πολύ

αντίο της φωνάζω, θα κάνω καιρό

μα θα γυρίσω.

Προσπαθεί να με βυθίσει καθώς χάνομαι

ξέρει να με πλανεύει, με γιατρεύει

δεν με λυπάται.

Λίγα λεπτά εκεί που σκάει το κύμα

με την αρμύρα να κάνει τη δουλειά

λυαίνει τις πληγές!

Την πληρώνω με το σώμα μου διαρκώς

μα ούτε μια φορά δεν ζήτησε αντάλλαγμα

μοιάζει με την αγάπη;

Κι όπως αγκιστρωμένη καιρό τώρα

με αυτά τα νησιά που τα ονόμασα αγάπες

πικραίνω και φωνάζω στους βράχους μου

θάλλασες δάκρυα και άνεμοι καρτερικοί

για να με πείσουν πως δεν θάλλαζες…

Λίγο ακόμη και θα γύριζες…

Να ίσα που το προφταίνουμε το άλλο καλοκαίρι

Ίσα που παίρνουμε άνασα, μπλε ανάσα.

Αθηνά Κρανίδη