Μάης και μάγια πάνε μαζί, μου έλεγαν. Και ‘γω το πίστεψα και το πιστεύω . Τόσο πολύ που κάθε χρόνο , τον ίδιο μήνα , νιώθω ένα ξωτικό να μου γαργαλάει το χέρι. Είναι στ΄ αλήθεια σκανταλιάρικο ! Εμφανίζεται τις πιο κρίσιμες στιγμές . Πανελλαδικές 2006 , έκθεση . Έγραψα αυτά που ήθελα και όχι αυτά που ζητούσαν . Για παιδιά , για ήλιους, για χαμόγελα. Ακόμα θυμάμαι τη χαρά μου όταν παρέδωσα το γραπτό και τη στεναχώρια που ακολούθησε : Γιατί το έκανες αυτό στον εαυτό σου; Γιατί δεν μου αρέσουν οι κονσέρβες. Μόνο αυτές με το καλαμαράκι και την πικάντικη σάλτσα . Μυαλό δεν έβαλα . Και στη σχολή έτσι. Αρχαιοελληνική ιστορία . Να αναπτύξετε το θέμα: Το πέρασμα από την τυραννία στη δημοκρατία. Εκεί κι αν έγραψα ό,τι ήθελα, χωρίς καμία ιστορική αναφορά. Ανταμείφθηκα παραδόξως μ΄ έναν πολύ καλό βαθμό. Δεν μου ‘φτασε, ήθελα κι άλλο. Πέντε φορές έδωσα ρωμαϊκή και τις πέντε κόπηκα. Είχα το θράσος κιόλας να ρωτήσω το γιατί:Καλές οι απαντήσεις σας, αλλά είναι ένας χείμαρρος βλακείας. Είστε εκτός θέματος. Δεν το καταλαβαίνετε;
Εγώ να το καταλάβω; Στο ξωτικό μου πείτε το.
Άντε και του χρόνου!
Ιούνιε ; Θα ΄μαι φρόνιμη .
Ελένη Γκόρα