Τσιρίζω από χαρά.
Η φιλενάδα μου στο τηλέφωνο. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Τουλάχιστον μια ώρα και βάλε κουτσομπολιό. Για όλους, για όλα, για τα πάντα. Να θυμόμαστε τα παλιά, να μιλάμε για τα καινούρια, να ονειρευόμαστε τα μελλούμενα. Να λέμε για τις γκαντεμιές και να συμφωνούμε ότι κάποιος μας μούντζωσε. Εμείς, σου λέω, αντί για νεράιδα πάνω απ΄ την κούνια μας, είχαμε έναν κακό μάγο. Στα άλλα μώρα ψιθύριζαν ευχές και σε εμάς έπη από κατάρες. Ok, για κάποια πράματα είμαστε ευγνώμονες, αλλά για κάποια άλλα ίσα που βγάζουμε τη βρεμένη σαγιονάρα του μπάνιου και της δίνουμε της κυράς Ζωής να καταλάβει. Έτσι, για να δει κι αυτή πώς τσούζει. Η αλήθεια είναι ότι κάποια πράματα αλλιώς τα περιμέναμε κι αλλιώς μας ήρθαν. Δεν ξέραμε και ‘μεις; Ξέραμε, αλλά περιμέναμε ότι κάποια στιγμή θα γυρίσει ο τροχός. Ε, ναι γύρισε και γάμησε. Αλλάζουμε κουβέντα και μιλάμε για τους δίπλα. Είδες αυτός; Είδες αυτή; Και αρχίζει μια ατέλειωτη σύγκριση λες και εμάς μας έχει χτυπήσει το τρένο, ενώ αυτούς όχι. Το μόνο όργανο που σώθηκε ακέραιο σε μερικές ράγες πιο πέρα είναι η γλώσσα μας, η οποία περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια το δυστύχημα με μια στριγκιά φωνή ολόιδια με τον ήχο των φρένων. Όχι, δε θες να είσαι από δίπλα και να το ακούς αυτό. Θα τρομάξεις. Ξέρω, είναι άσχημο αυτό που κάνουμε, αλλά πολύ θεραπευτικό. Είναι μια εκτόνωση. Κλείνουμε το τηλέφωνο. Τα λουλούδια ανθίζουν πάλι γύρω μας, οι πεταλούδες πετάνε πάνω απ΄ τα κεφάλια μας, ο ήλιος λάμπει. Ω ναι, όλα είναι τόσο ρόδινα σ΄ αυτή τη ζωή. Το νεράκι κελαρύζει, ο ουρανός είναι γαλάζιος, τα σύννεφα αλλάζουν μορφή και σχήματα. Τα πουλάκια κελαηδούν μέσα στη φωλιά τους και η μαμά τους τα ταΐζει ένα, δύο, τρία μικρά σκουληκάκια. STOP! Η φύση μας θύμισε αυτό που μόλις προσπαθήσαμε να ξεχάσουμε:
Τα γκαβά τα πλια τα φτιαν’ ο θεός φωλιά!
Ελένη Γκόρα
Πηγή: http://www.patrasevents.gr/article/259552-ta-gkava-ta-plia-ta-ftian-o-theos-folia
