Αυτήν τη φορά είδα στις Γραμμές Τέχνης τη θεατρική παράσταση Frozen της Bryony Labery σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Λάσκαρη. Δε θυμάμαι να είχα δει ξανά ψυχολογικό θρίλερ σε θέατρο.Μία μάνα ελπίζει να ζει το εξαφανισμένο της παιδί. Ένας δολοφόνος μαθαίνει πού είναι η καρδιά του. Μία ερευνήτρια προσπαθεί να μελετήσει έναν κακοποιημένο εγκέφαλο. Ένα θέατρο σαν ταινία με ένταση, πλοκή, σύγκρουση και λύτρωση. Το σκηνικό του μινιμαλιστικό υπάρχει μόνο σαν περίγραμμα. Δεν είναι τίποτε άλλο από άσπρες ταινίες κολλημένες στο πάτωμα. Μια κλίμακα για να δηλώσει την κορύφωση του συναισθήματος, ένα τετράγωνο για το κελί και ένας κύκλος για τη δημόσια ομιλία. Μερικά αντικείμενα χρησιμεύουν στο να δώσουν έμφαση σε κάποια κομβικά σημεία της υπόθεσης. Το να διάβαζες ένα βιβλίο ή να ακούς ένα τραγούδι ή να βλέπεις ένα έργο που δεν ξέρεις πώς θα συνεχίσει, είναι ένα καλό που μπορεί να συμβεί σε κάποιον. Έτσι είναι και το Frozen. Σαν να βλέπεις ένα εφιαλτικό όνειρο ή ένα όνειρο καταδίωξης με μεγάλη ευχαρίστηση.Απ ́ τη μία τα δάκρυα πέφτουν κορόμηλα και απ ́ την άλλη τα χάχανα χοροπηδούν.
Frozen: Πιο ζεστό δε γίνεται!
Ελένη Γκόρα
Πηγή: http://www.patrasevents.gr/article/251646-eleni-gkora-frozen-pio-zesto-de-ginete