Λίγο πριν τα 40 και έχοντας δυο παιδιά και λίγα χέρια για φροντίδα, δεν έχεις και πολλές ευκαιρίες για έξοδο. Ίσως να σου λείπουν κάπου-κάπου οι βραδιές ατέλειωτου χορού που ζούσες κάποτε με κάποιες ψυχές-γιατί δύσκολα θα βρεις πολλές που να μην ντρέπονται να χορέψουν. Έτσι λοιπόν, τι λες; Τουλάχιστον θα χορέψω σε γάμο.
Είχαμε να πάμε σ΄ έναν γάμο στη Σύρο. Τα κορίτσια μου παρανυφάκια. Έχω βρει απ΄ το Πάσχα ποιο φόρεμα θα φορέσω. Συγκεκριμένα, θα βάλω αυτό που αγόρασα για τη βάπτιση του δεύτερου παιδιού και έχει φορεθεί μόνο τότε. Κρίμα είναι να φουσκώνει την ντουλάπα! Και λέω φουσκώνει γιατί είναι φουσκωτό αρκετά με τούλι πολύ. Εν ολίγοις είμαι σαν κουφετάκι με αυτό.
Τη μέρα του γάμου έχω φτιάξει μαλλί-μ’ έχει χτενίσει κομμώτρια-ντυθεί, βαφτεί κ.λπ, κ.λπ…
Ουπς! Τι ήταν αυτό;
Σαν να έγινε το πέδιλο παντόφλα. Κοιτάζω τι να δω; Το λουράκι απ΄ το αριστερό πέδιλο έφυγε. Αμάν, το λέω στον ξάδερφο-τον αδερφό της νύφης-που ευτυχώς βρίσκει κόλλα στιγμής.
Καλά, ε; Εγγύηση! Μια χαρά το πέδιλο. Γίνεται ο γάμος, πάμε στο γλέντι. Χορεύουμε και ουπς! Τι ήταν πάλι αυτό; Όχι, όχι! Αυτήν τη φορά ήταν το δεξί πέδιλο. Και τώρα τι; Πού να βρεθεί κόλλα στιγμής στο κέντρο και από ποιον να την ψάξεις;
Δεν πειράζει!
Τα ντίσκο κομμάτια χορεύονται καλύτερα όταν είσαι ξυπόλυτη!
Γενοβέφα Κτενίδου