Ως γνωστόν έναν ηλίθιο μπορεί να τον συναντήσεις παντού. Παραδείγματος χάριν σε μια χοροεσπερίδα. Ήταν Σάββατο-θυμάμαι- είχα ντυθεί, μακιγιαριστεί και ήμουν έτοιμη να πάω στην χοροεσπερίδα. Εξεπλάγην που είχα βγει από το δίλημμα, σχετικά γρήγορα, για το τι ρούχα θα βάλω. Φόρεσα ένα ωραίο φόρεμα κοντό και δυο καλσόν για να αντέξω το κρύο και ψηλές μαύρες μπότες. Έβαλα το παλτό μου, έριξα μέσα στην τσάντα κλειδιά, κινητό, πορτοφόλι, κραγιόν και τα παπούτσια για τον χορό και ξεκίνησα. Έφτασα· είχε χαμηλό φωτισμό και ζέστη ατμόσφαιρα. Δεν είχε αρκετό κόσμο. Είχα πάει και σχετικά νωρίς (καταραμένο άγχος) και κάθισα σε ένα τραπεζι μόνη μου, έβγαλα τις μπότες και έβαλα τα παπούτσια του χορού. Άρχισε να γεμίζει κόσμο καθώς περνούσε η ώρα. Μετά το πέρας δυο ωρών και αφού είχα χορέψει αρκετά, είχα πιει και δυο ποτά, αποφάσισα να φύγω. Έβαλα και πάλι τις μπότες μου και πριν βάλω το παλτό μου,...

Πραγματοποιήσαμε ένα πολύ όμορφο ταξίδι πριν από περικά χρόνια με την οικογένειά μου, τη θεία μου και τον ξάδερφό μου. Το πολυπόθητο αυτό ταξίδι ήταν στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι. Όταν μου έλεγαν να κάνω μία ευχή μέσα μου πάντα ευχόμουν να έρθει η ημέρα για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού! Μείναμε σχεδόν δέκα μέρες και πήγαμε σε πολλά μέρη, γνωστά αξιοθέατα και μη, μουσεία, εκκλησίες, μνημεία και περιοχές. Κάποια απ΄ αυτά ήταν το Μουσείο του Λούβρου με τα υπέροχα εκθέματα, η Όπερα του Παρισιού, η Παναγία των Παρισίων, η μοναχική Μονμάρτη με τη γραφική εκκλησία, τους υπάιθριους ζωγράφους και τη σοκολατένια κρέπα, οι Βερσαλλίες, το Μοντέρνο Παρίσι και φυσικά, η Ντίσνεϋλαντ. Εκεί νιώθεις ξανά παιδί και αφήνεσαι στο παραμύθι. Νεράιδες, καρτούν και ήρωες σε περιμένουν για να σε ξεναγήσουν στο μαγικό της κόσμο. Θυμάμαι πολύ έντονα τις κούκλες που εκπροσωπούν κάθε θεματική...

Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στο Brugge, όπου έμενε η φίλη μου. Το Brugge είναι μία παραμυθένια πόλη του Βελγίου. Έχει μεσαιωνικά κτίρια και ποτάμι με κύκνους, που μπορείς να τους κοιτάς ώρες ατελείωτες και να φαντάζεσαι πως πρωταγωνιστείς «Στη λίμνη των κύκνων». Την πολύ ωραία μουσική της παράστασης την έχει γράψει ο ρώσος συνθέτης Πιότρ Τσαϊκόφσκι. Μακάρι να γράψω και γω κάτι παρόμοιο κάποτε! Για την ώρα το μόνο που έχω κάνει να θυμίζει «Λίμνη των κύκνων» είναι να ντυθώ μαύρος κύκνος στο καρναβάλι της Πάτρας με μεγάλη επιτυχία. Κάτι έλεγα, όμως για το Brugge. Α, ναι! Ήταν τόσο παραμυθένιο . . . Αν είχα και έναν πρίγκιπα μαζί, τι ωραία που θα ήταν! Αλλά δυστυχώς είχα τη φίλη μου, η οποία κυρίως δούλευε, δούλευε, δούλευε. Κι έτσι εγώ γυρνούσα μόνη μου στα πλακόστρωτα δρομάκια. Πήγα και στην εκκλησία της Παναγίας, όπου είδα το...

Μόνο τα νοητικά ταξίδια τη γέμιζαν. Τα ταξίδια που έκανε με το μυαλό της. Εκεί που ξεχνούσε τα πάντα* τον πόνο, την θλίψη, την απογοήτευση, την απόρριψη. Σ’ αυτόν τον κόσμο που ταξίδευε μόνο χαμογελούσε. Κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν την άγγιζε βαθιά μέσα της, στην ψυχή της. Κάθε μέρα έκανε αυτό το ταξίδι. Ταξίδευε στον κόσμο της λογοτεχνίας. Εκεί ήταν το καταφύγιό της. Εκεί ξαναζούσε στιγμές, όπως εκείνη ήθελε. Στιγμές που την απογοήτευσαν και της άφησαν θλίψη, τις έφτιαχνε αλλιώς. Ίσως πιο θλιβερές απ΄ ό,τι ήταν. Δάκρυζε συχνά ότι τις σκεφτόταν. Είχε ένα πικρό χαμόγελο. Χαμόγελο, χαμόγελο, χαμόγελο. Χαμόγελο για το πόσο χαρούμενη θα μπορούσε να γίνει η κάθε στιγμή. Όλος αυτός ο κόσμος ήταν γεμάτος πόνο και θλίψη. Πόνος και θλίψη από στιγμές και καταστάσεις . . .από ταξίδια. Ταξίδια που ξεκίναγε με ενθουσιασμό. Καθόταν και τα έγραφε. Ήταν η κύρια πηγή έμπνευσής της. Τα ταξίδια...