Tην λένε Ερατώ τη δικιά μου τσουπωτή θεά και είναι νέα. Περίπου  23. Είναι φοιτήτρια και σπουδάζει, κατά δήλωσή της. Είναι τσουπωτή και το ξέρει. Και το χρωστούσε στο φαΐ. Όταν ήταν μικρή της άρεσε το φαΐ, αλλά όχι τα γλυκά. Έτρωγε όλο το φαί της και λίγο παραπάνω. Ειδικότερα, στις γιορτές των Χριστουγέννων. Της άρεσαν πολύ τα σοκολατένια μελομακάρονα. Της άρεσε να τρώει, την έκανε χαρούμενη. Την έκανε να νιώθει ωραία. Ήταν (και είναι) τσουπωτή και της έλεγαν ότι είναι όμορφη. Στο σχολείο – και κυρίως στο δημοτικό- την κορόιδευαν. Την έλεγαν χοντρή και γουρούνα. Όταν έτρωγε σε κάποιο διάλειμμα κάποιοι συμμαθητές της τής έλεγαν: «Η γουρούνα πάλι τρώει, έλα να την κοροιδέψουμε». Εκείνη δεν έκανε τίποτα. Άκουγε τα πειράγματα, έσκυβε το κεφάλι και συνέχιζε να τρώει. Ένιωθε άσχημα, αλλά η γεύση του φαγητού την έκανε να νιώθει καλύτερα. Ήταν μοναχική και ίσως εύκολος στόχος. Όταν πήγε...

Ψιλός και αδύνατος, πολύ αδύνατος, τόσο που τα ρούχα φαίνονταν αταίριαστα πάνω του. Καραφλός και μελαχρινός, με δύο μεγάλα μαύρα μάτια.   Όλη η ζωή του το περίπτερο, εκεί στη γωνία. Χειμώνα και καλοκαίρι κλεισμένος στο μικρό κουβούκλιο να τακτοποιεί τα εμπορεύματα: τσιγάρα, πατατάκια σοκολάτες αναπτήρες τσίχλες καραμέλες περιοδικά και όλα εκείνα τα ψιλικά που έχουν τα περίπτερα. Μεγάλη γειτονιά τέσσερες εξαώροφες πολυκατοικίες αντικριστά και στη βάση τους μια σειρά από μαγαζιά. Κομμωτήριο, service T.V., καφενείο, χαρτοπωλείο, και κατάστημα καλλυντικών. Όλους τους εξυπηρετούσε ο κ. Μίμης ο περιπτεράς, αδιάκοπα και ακούραστα. Θες ένα πακέτο τσιγάρα ή μια σοκολάτα για τη λιγούρα ή ένα αναψυκτικό για δροσιά όλη η γειτονιά πέρναγε κάθε μέρα και νύχτα από μπροστά του. Άλλα και κ Μίμης γνώριζε τον καθένα με το όνομα του. Ήταν κοινωνικός εξυπηρετικός και χαμογελαστός. Ειδικά το χαμόγελο του...

  Ήταν μια κουραστική μέρα στη σχολή. Είχαμε πρόβα με τη θεατρική ομάδα. Ονειροπωλούσα. Τι ώρα θα τελείωνε;  Θέλω να πώω σπίτι μου! Ξαφνικά ακούω τη φωνή εκείνης της κοντής Κατίνας. -Αριάδνη, μην χαζεύεις, κάνουμε πρόβα τώρα! Δε σχολίασα τίποτα. Ώρες-ώρες αυτός ο κοντός και κουτσομπόλης διάολος με βγάζει εκτός εαυτού. Είναι μια στρουμπουλή κοντή Κατίνα. Είναι τέρμα αντιπαθητική .  . . Περνάει τον εαυτό της για έξυπνη! Εγώ πάλι – προσωπικά- πιστεύω ότι φέρεται σαν τούβλο. Και είναι τούβλο. Προσπαθεί να χωθεί παντού! Σε δουλειές που έχουν σχέση με την παράσταση, σε δουλειές που έχουν σχέση με τη σχολή, με εμάς, με το ένα, με το άλλο! Χώνεται παντού, σου λέω! Και δεν την αφορά. Νομίζει μάλιστα, ότι είναι η καλύτερη απ’ όλους και το ρόλο που έχει τον απογειώνει κάθε φορά. Αλλά . . . οι υπόλοιποι θέλουν ακόμη πολύ δουλειά. Το μόνο που απογειώνει κάθε φορά είναι το ρόλο της...