Τον Οκτώβριο του 2018 πήγα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με ένα φιλικό ζευγάρι και το αγόρι μου. Αφού μπήκαμε στο σπίτι, το οποίο νοικιάσαμε μέσω RBNB, ρίξαμε κορώνα γράμματα για το ποιος θα πάρει το κρεβάτι και ποιος τον καναπέ που γινότανε κρεβάτι. Αφού πήραμε τον καναπέ που γινότανε κρεβάτι, βγήκαμε για να ξεναγηθούμε. Το σπίτι όπου μέναμε ήταν κοντά στο Βατικανό και ‘μεις θέλαμε να πάμε Κολοσιαίο… Λόγω όμως, της έντονης βροχόπτωσης βουλιάζει η Βενετία, κλείνουν τρεις σταθμοί του μετρό κι έτσι δεν μπορούμε να κουνηθούμε. Τι να κάνουμε; Παίρνουμε το κοντινότερο λεωφορείο, κι αυτό μας αφήνει τόσο μακριά, που έπρεπε να περπατήσουμε κι άλλο μέσα στη βροχή. Στο δρόμο πετύχαμε κάποιους Πακιστανούς κι αγοράσαμε ομπρέλες. Είχαμε γίνει λούτσα. Μετά από τρία τέταρτα περίπου φτάσαμε στον προορισμό μας. Εκεί υπήρχαν διάφοροι πλανόδιοι με καρτελάκια, οι οποίοι προσέγγισαν κι...

Λίγο πριν τα 40 και έχοντας δυο παιδιά και λίγα χέρια για φροντίδα, δεν έχεις και πολλές ευκαιρίες για έξοδο. Ίσως να σου λείπουν κάπου-κάπου οι βραδιές ατέλειωτου χορού που ζούσες κάποτε με κάποιες ψυχές-γιατί δύσκολα θα βρεις πολλές που να μην ντρέπονται να χορέψουν. Έτσι λοιπόν, τι λες; Τουλάχιστον θα χορέψω σε γάμο. Είχαμε να πάμε σ΄ έναν γάμο στη Σύρο. Τα κορίτσια μου παρανυφάκια. Έχω βρει απ΄ το Πάσχα ποιο φόρεμα θα φορέσω. Συγκεκριμένα, θα βάλω αυτό που αγόρασα για τη βάπτιση του δεύτερου παιδιού και έχει φορεθεί μόνο τότε. Κρίμα είναι να φουσκώνει την ντουλάπα! Και λέω φουσκώνει γιατί είναι φουσκωτό αρκετά με τούλι πολύ. Εν ολίγοις είμαι σαν κουφετάκι με αυτό. Τη μέρα του γάμου έχω φτιάξει μαλλί-μ’ έχει χτενίσει κομμώτρια-ντυθεί, βαφτεί κ.λπ, κ.λπ… Ουπς! Τι ήταν αυτό; Σαν να έγινε το πέδιλο παντόφλα. Κοιτάζω τι να δω; Το λουράκι απ΄ το αριστερό πέδιλο έφυγε. Αμάν,...

Όλα ήταν έτοιμα. Οι ανιψιές μου, παρανυφάκια στο γάμο, είχαν βάλει τα ροζ φουστανάκια τους και τα καλά τους παπούτσια. Τα μαλλάκια τους στολισμένα με λουλούδια. Εγώ είχα ράψει ειδικά ένα φόρεμα για την περίσταση, από σιφόν και δαντέλα. Εννοείται ότι είχα πάει κομμωτήριο. Και φυσικά είχα αγοράσει ένα καινούριο ζευγάρι καστόρινες γόβες σε ροζ χρώμα για να ταιριάζει. Εξάλλου δεν ήταν μια οποιαδήποτε περίσταση. Ο άνθρωπος που παντρευόταν ήταν σημαντικός για μένα. Είχαμε περάσει όλα τα στάδια μιας σχέσης – την ερωτική, την συμβιωτική, τον χωρισμό, την απόσταση – σε μια περίοδο της ζωής μας με πολλά δύσκολα γεγονότα που μας είχαν ενώσει αλλά και χωρίσει, ταυτόχρονα. Τώρα πια, που ο καθένας είχε τραβήξει το δρόμο του, υπήρχε μια βαθιά φιλία – ένας υπόγειος σύνδεσμος υφασμένος μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Κάθε φορά που ήμουν ζορισμένη πήγαινα να τον βρω στο μαγαζί του. Μόνο η...

Για την αποφοίτησή μου απ΄ το Λύκειο έπρεπε να αγοράσω νυφικό. Δεν κάνω πλάκα, μας στείλανε σε οίκους νυφικών για να ράψουμε λευκά φορέματα. Την ημέρα της αποφοίτησης, που έπεφτε Τρίτη και 13, μαζευτήκαμε τρεις φίλες για να γιορτάσουμε το τέλος της σχολικής μας ζωής. Και η μία είχε την ιδέα να πιούμε κάτι, έτσι για το καλό. Όλα έγιναν σε αργή κίνηση. Το ποτήρι με το κόκκινο κρασί γλίστρησε απ΄ τα ΄χέρια της φίλης μου και προσγειώθηκε μεγαλοπρεπώς στην άκρη του φορέματός της. Πανικός, τσιρίδες, κακό…Και η φίλη μου να μοιάζει με αιματοβαμμένη νύφη. Ωστόσο, η ιστορία αυτή έχει καλό τέλος, αφού πάνω στον ποδόγυρο καταφέραμε να ράψουμε την λευκή κορδέλα με την οποία θα στόλιζε το περίτεχνο χτένισμά της. Ο λεκές καλύφθηκε, το μουτζουρωμένο μακιγιάζ διορθώθηκε και το χτένισμα έμεινε μισό. Το σημαντικό πάντως, είναι ότι η φίλη μου κατάφερε τελικά να αποφοιτήσει, αν και μέχρι σήμερα δεν...

Στον γάμο του καλύτερού μου φίλου φόρεσα το καλύτερό μου φουστάνι, πτυχωτό και σμαραγδί και καλοκαιρινό. Στο γαμήλιο τραπέζι μετά την οινοποσία πήγα κουνιστή και λυγιστή στην τουαλέτα με τις πτυχώσεις του φουστουνιού μου να προπορεύονται δημιουργώντας σμαραγδί κύματα δροσιάς. Μετά την τουαλέτα έσπευσα τρέχοντας στην πίστα, όπου χόρευαν τον αγαπημένο μου ζωναράδικο, τα «Λιανοχορταρούδια». Μετά από 4 γύρους στροβιλίσματος αντιλαμβάνομαι τη μάνα του γαμπρού και πεθερά της νύφης να με κυνηγά χορεύοντας και προσπαθώντας να μου κάνει κάτι. Στροβιλίζομαι και νιώθω τα χέρια της μάνας του γαμπρού και πεθεράς της νύφης να μου πιάνουν μια την πλάτη και μια τον πισινό, ώσπου συνειδητοποιώ ότι τόση ώρα χόρευα στη γαμήλια πίστα με την άκρη του φορέματος πιασμένη στο εσώρουχό μου. Δόξη και τιμή!   Αντιγόνη Σδρόλια...

Και κει που νόμισα ότι δεν θα ξανάρθει, ένα δεύτερο πακέτο εμφανίστηκε. Το πήρες και σου είπα: -Τώρα μ’ αυτό τι θα γίνει; Δεν απάντησες. Μόνο απομακρύνθηκες, αφού πρώτα το άφησες στο σημείο που βρισκόταν. Και εγώ δεν ξαναασχολήθηκα. Σε είχα δει, εσύ το άφησες. Μια, κι άλλη μια, κι άλλη μια … «Μια ντουζίνα γκαντεμιές».     ανώνυμος