Μέρες
Πώς να μην ξυπνήσεις
τρομαγμένος
με ένα τέτοιο γλυκό όνειρο.
Θαρρείς πως είναι εύκολο
στις μέρες που ζούμε
να το αντέξεις.
Η σειρά
Να πάρεις
πέντε έξι γράμματα
και να τα βάλεις
σε σωστή σειρά
και να νοιώσεις….
Αυτό είναι ποίηση.
Η μπόρα
Πέρασε η μπόρα κορίτσι μου,
σταμάτα να κλαις
και περίμενε την επόμενη.
Άλλωστε δεν θα αργήσει!
Η λέξη
Ψάχνω τη λέξη που μπορεί,
μόνη της να μου δώσει
αυτό που τώρα νοιώθω.
Μα δε τη βρίσκω.
Έλα… βγες, έχασα!
Μπορείς;
Μπορείς να πεις,
τα παίρνω όλα πάνω μου;…… Μπορείς.
Να πονάς, όταν ένα παιδί παίζοντας, ματώσει τα γόνατά του;…… Κι αυτό το μπορείς.
Να αγαπάς την ίδια στιγμή που αιμορραγείς;….. Προφανώς και μπορείς.
Και μετά μου λες:
«Δεν έκλαιγα! Κάτι μπήκε στο μάτι μου»
Οι θύμισες
Να γυρίσω το χρόνο πίσω
να σε βρω
και να θυμηθώ.
Για να δω
πως είναι να ρημάζεις ζωές
Τώρα που συνήθισα.
Τα υλικά.
Η συνταγή που θέλει,
έρωτα, ήλιο, θάλασσα
και λίγα γιασεμιά,
δεν φτιάχνεται σε μισή ώρα
θέλει πολλές ώρες στη φωτιά
Για να μη χαλάσει η συνταγή.
Τα κατάφερα
Κάτι ο δυναμικός χαρακτήρας
“Η απόφαση βρίσκεται μέσα στο μυαλό” …έλεγα,
η αυτοσυγκράτηση… το πείσμα,
η δύναμη της θέλησης…
Κάπως έτσι κατάφερα
να αρχίσω το κάπνισμα.
Σ αγαπώ
Αναρωτιέμαι…
τι είναι αυτό το άγνωστο
που σ οδηγεί
σε φραχτες αξεπέραστους
δειλός, βουβός
και δεν φωνάζεις…
αυτό που νοιώθεις
αυτό που περιμένει….
«Μάνα σ αγαπώ!»
Και μένεις στις σιωπές
για να μπορείς να πεις αργότερα….
«Δεν πρόλαβα»
