Όλα είναι Άνοιξη. Οι φοιτητές που διαβάζουν επί πτυχίω είναι Άνοιξη. Και οι μυρωδιές στη λαϊκή, είναι Άνοιξη, Το χαμόγελο είναι Άνοιξη. Το ανοιχτό παράθυρο, Άνοιξη. Τα χρώματα, το κόκκινο, το μωβ, το πράσινο, το γαλάζιο Άνοιξη είναι. Ο κότσυφας που κελαηδά για να βρει το ταίρι του, είναι Άνοιξη. Και η καλημέρα στο ασανσέρ Άνοιξη είναι. Άνοιξη όλα. Και η φιλία ακόμα πιο Άνοιξη. Και ο άρρωστος που γίνεται καλά, Άνοιξη είναι.
Και εμείς μόνοι μας, Άνοιξη είναι. Και με τους άλλους μαζί, Άνοιξη πάλι. Και τη νύχτα που πετάμε και μαζεύουμε την κουβέρτα ένα σωρό φορές, Άνοιξη είναι. Και τα κρυφά φιλάκια των εφήβων στα παγκάκια, Άνοιξη είναι. Και τα όνειρά μας, Άνοιξη. Και το κορίτσι, που χτενίζει τα μαλλιά του για να βγει τη νύχτα, Άνοιξη είναι. Και ο έρωτας κι αυτός και αν δεν είναι Άνοιξη. Και η ελπίδα, ανοιξιάτικη κι αυτή. Άνοιξη και η επιτυχία. Άνοιξη η αγάπη και από τις δυο μεριές. Άνοιξη και η όρεξη για ταξίδια. Και οι βόλτες το βραδάκι με ψυχρούλα, Άνοιξη είναι. Τα σύννεφα και οι βροχές, Άνοιξη. Και ο παγωτατζής. Και ο πελάτης.
Η μέρα που μεγαλώνει.
Και οι μεγάλες αποφάσεις Άνοιξη είναι.
Και το ένα βήμα τη φορά μια ατέλειωτη Άνοιξη.
Και η ευτυχία, Άνοιξη κι αυτή.
Ελένη Γκόρα
στο Περιοδικό «Παρέμβαση» -Πνευματική Επιθεώρηση Κοζάνης, τεύχος 183, Άνοιξη 2017
[…] στην “Παρέμβαση“, Άνοιξη 2017, τευχ. 183) […]