Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του αυτός που το σκέφτηκε. Ειλικρινά ούτε και ‘γω όταν το παρήγγειλα.
Όταν ήπια την πρώτη γουλιά μού ήρθε κάτι ανάμεσα στο να κλάψω και το να ξεράσω. Στη δεύτερη αισθανόμουν κάπως αηδιαστικότερα. Στην τρίτη έτοιμη ήμουν να πάρω μία σκούπα και να πετάξω. Στην τέταρτη μόνο η γυάλινη σφαίρα μου έλειπε. Βγήκε το μαγισσέ από μέσα μου. Γούρλωσα τα μάτια και χάθηκα.
Σε όραμα βαθύ είδα εμένα, ανθρώπους να εξαφανίζονται, ανθρώπους να μου λένε αδύναμα ναι, μικρά ταξίδια, εμπόδια που φαινόντουσαν σαν χαρτόκουτα και μέσα τους είχανε τσιμέντο, άσπρα δωμάτια, ποτήρια με κρασί, πεζοδρόμια, σκέψεις άλλων μύχιες, απαντήσεις στα γιατί.
Μα, καπουτσίνο με κολοκυθόζουμο; Είμαστε σοβαροί; Είχε και σαντιγί, αλλά είπα χωρίς. Αυτό βρήκα να ΒΓΑΛΩ;
Νά πώς προβλέπεις το 2020 ούτε ζώδια ούτε τίποτα!
Καλή χρονιά!
και μακριά από αηδίες…
Ελένη Γκόρα