Είναι Δευτέρα πρωί.
Πληκτρολογώ στο google τη φράση “γυναικολόγοι Πάτρα” και πατάω enter. Διαβάζω τα ονόματα και τελικά διαλέγω εκείνο που είναι στο πιο χτυπητό σημείο της πόλης.
Παίρνω τηλέφωνο και ζητώ να μου κλείσουν ένα ραντεβού. Η γραμματεία με ρωτάει αν είμαι παντρέμενη. Όχι, της απαντώ. Ελάτε την Τετάρτη μου λέει στις 12. Κλείνω το τηλέφωνο και μένω με μια απορία.
Φτάνει η Τετάρτη, πηγαίνω στο ραντεβού. Μόλις κάθομαι στην αίθουσα αναμονής, επιβεβαιώνει αν είμαι το ραντεβού των 12 και με ξαναρωτάει αν είμαι παντρεμένη. Όχι, της απαντώ και μένω με την ίδια απορία.
Έρχεται η σειρά μου, μπαίνω στο ιατρείο. Τσακ μπαμ η εξέταση. Άγχος κανένα. Ανεβάζω τα βρακιά μου, κατεβάζω τη φούστα μου και πηγαίνω στη γραμματεία. Πληρώνω, παίρνω την απόδειξη και προτού φύγω μου λέει να καλέσω την Παρασκευή για τα αποτελέσματα.
Φτάνει η Παρασκευή, καλώ. Δίνω τα στοιχεία μου, τα ψάχνει, τα βρίσκει και με ρωτάει τι άλλο άραγε; Αν είμαι παντρεμένη. Όχι, της απαντώ για τρίτη φορά και μένω πάλι με την ίδια απορία.
Μεσολαβεί μία μικρή σιωπή και μου λέει να περάσω από βδομάδα.
Τελικά, η ερώτηση είναι στατιστική ή είναι μόνο για τις παντρεμένες;
Πάτρα, 20 Ιουλίου 2018