Αισθάνομαι ότι αρρωσταίνω.
Ξέρετε αυτόν τον πόνο στην πλάτη, το συνάχι που κλώθεται, ο λαιμός που γαργαλάει, τα μάτια που δακρύζουν…
Από την Κυριακή προσπαθώ να βάλω φρένο. Πρωί βράδυ πίνω από μια σταγόνα πρόπολη και είναι λες και κατεβάζω ένα ρακί σφηνάκι. Τρώω τουλάχιστον τρία φρούτα την ημέρα, μια κουταλιά γύρη και συνεχίζω τις δραστηριότητές μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Επιμένει η αρρώστια να βγει και γω δεν τη θέλω!
Βγήκα το μεσημέρι να τσικνίσω και είπα πάνω στην κουβέντα:
-Αχ, και να ήμουνα στο σπίτι! Θα έβαζα το θερμαινόμενο υπόστρωμα, θα έφτιαχνα και μια κούπα κακάο και θα έμενα εκεί.
Και η παρέα συμφώνησε. Ωραία ιδέα, μου ΄πε!
Κι ύστερα ανοίξαμε τα άλμπουμ τα κρυφά και βλέπαμε φωτογραφίες απ’ τα παλιά.
Νομίζω ότι δεν αντέχω να βγω στις Αποκριές.
Έκανα εντριβή με φωτιστικό οινόπνευμα. Είναι το τελευταίο μου όπλο.
Ανυπομονώ να δω πώς θα ξυπνήσω αύριο…
(άλλοι με εποχική γρίπη;)
Ελένη Γκόρα