Όταν περιμένεις κάτι πολύ και δεν έρχεται ή γαμιέται ή ξεχάστηκε.
Κι όταν φτάνεις στο τέλος μιας διαδρομής και βλέπεις μόνο ξερά χόρτα, τότε κάνεις τα πάντα για να φυτέψεις λίγα ακόμα.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Αλλιώς τα είχες κανονίσει κι αλλιώς σου έρχονται. Τίποτε δεν είναι σταθερό, ίσως μόνο η συσκευή του τηλεφώνου. Όλα γύρω σου αλλάζουν, μικρά και μεγάλα. Άλλοτε είναι χαρούμενα και στενάχωρα, άλλοτε γλυκά και πικρά, άλλοτε λευκά και μαύρα . Ακόμα κι εσύ αλλάζεις και το βλέπεις. Τα σημάδια άλλωστε δεν μπορείς να τα αγνοήσεις. Μια τραγική φιγούρα είσαι μέσα στη δίνη. Όσο κι αν θες να αντισταθείς, η κίνηση είναι αυτή που δίνει το τέμπο. Το να είσαι στάσιμος έχοντας την ελπίδα μήπως και κάτι γίνει, είναι μια λακκούβα που μόνος σου την έχεις σκάψει κι έχεις πέσει μέσα. Σκέψου, ανασυγκροτήσου και δες πώς θα αντισταθείς στον άνεμο. Οδήγα εσύ τα πράματα εκεί που θες. Κι αν βρεθείς αλλού για αλλού δεν έγινε και κάτι. Συνέχισε, μην τα παρατάς!
Κάτι τέτοια σκεφτόμουν καθώς παρακολουθούσα τη θεατρική παράσταση ” Ένας πανηγυρικός και ένας επικήδειος” του Ιάκωβου Καμπανέλλη στις Γραμμές Τέχνης σε σκηνοθεσία Βασίλη Κατσικονούρη. Κάποιες στιγμές μάλιστα νόμιζα ότι ο ερμηνευτής Αντώνης Βλάχος με έβγαζε φταίχτρα που κατέστρεψα τα όνειρά του, κάποιες άλλες μέλος μιας μυστικής και ύπουλης συνωμοσίας που τον διέσυρα και κάποιες άλλες ένα ανθρωπάκι για γέλιο και για κλάματα που το μόνο που θέλει είναι να αναγνωριστεί. Αλάνθαστο σημάδι ότι το έργο είναι καλό, είναι γελάσεις πριν καν ο ηθοποιός ανοίξει το στόμα του και να κλάψεις με ένα κλείσιμο των βλεφάρων του.
Πράματα που σε κάνουν να σκέφτεσαι να τα προτιμάς, Γιατί τίποτε δεν είναι πιο ωραίο απ΄το να ακούς τα γρανάζια σου να κινούνται. Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε άλλο πιο πριν σου ήταν αδιάφορο και συνηθισμένο.
Ελένη Γκόρα
πηγή: http://www.patrasevents.gr/article/251333-dio-monologoi-enas-panigirikos-ke-enas-epikideios