Δυο ξαδέρφες συναντιούνται μετά από χρόνια και θυμούνται το τελευταίο καλοκαίρι που είχανε περάσει μαζί.
ΞΑΔΕΛΦΗ: Θυμάσαι το καλοκαίρι του ’76;
ΖΑΧΑΡΩ: Ναι, περάσαμε τέλεια!
ΞΑΔΕΛΦΗ: Που κολυμπούσες με τα δελφίνια, θυμάσαι;
ΖΑΧΑΡΩ: Όχι!
ΞΑΔΕΛΦΗ: Μα, πώς είναι δυνατόν; Ανοιγόσουν στα βαθιά και ‘μεις σε βλέπαμε απ΄ την στεριά να κολυμπάς μαζί τους.
(Παύση)
ΖΑΧΑΡΩ: Τώρα που το λες! Τότε είχε ο Πατραϊκός Δελφίνια!
ΞΑΔΕΛΦΗ: Τώρα που το λες! Ήμασταν αδέρφια. . .