Η ώρα είναι δέκα και μισή το πρωί. Μία νέα μαμά κοντά στα 40 με καστανά σπαστά μαλλιά, κολιέ με κοχύλια στο λαιμό και τροπικό μπικίνι είναι στην παραλία και κάθεται στην ξαπλώστρα. Δίπλα της ακριβώς κάθεται ο δωδεκάχρονος γιος της μαζί με δυο φίλες του. Η μαμά μιλάει μόνη της και τα παιδιά κάνουν ότι την ακούνε.
Πω, πω μεγάλη χαλάρωση! Έρχεσαι στη θάλασσα και αλλάζεις παραστάσεις. Κουράστηκα χθες. Πολύ κουράστηκα. Άρχισα να ανοίγω κούτες. Καταλαβαίνετε τι θα πει αυτό; Ήρθε κι η άλλη, αφού είχα βγάλει πόση δουλειά ήδη! Καλά που το θυμήθηκε. Δεν θυμάμαι οχτώ και μισή ήταν ή εννιά; Δεν το ‘κανα θέμα. Όμως, την επομένη φορά που θα συμβεί αυτό, ουέ κι αλίμονο! Θα πάω στον μεγάλο. Ο μικρός δεν καταλαβαίνει από τέτοια. Εδώ και καιρό ζητάω βοήθεια. Είπαν θα μου στείλουν κι άλλο άτομο. Πού είναι; Εγώ θα βγάζω συνέχεια το φίδι απ΄ την τρύπα; Δεν μου λέτε, είναι ωραία τα φουντούνια; Για δώστε μου και μένα ένα! Έχω πολύ καιρό να φάω φουντούνια… Ξέρετε πώς τα τρώγαμε εμείς; Με σοκολάτα! Μόνο όποιος αντέχει αυτόν τον συνδυασμό μπορεί να τον κάνει. Οι υπόλοιποι είναι ξενέρωτοι. Δεν μου λέτε εσείς; Μόνο σουβλάκια τρώτε; Σοβαρά τώρα, αν σας παραγγείλω κλαμπ σάντουιτς, δεν θα φάτε; Τι να σας κάνω; Διακοπές έχετε ακόμα! Θα σας πάω έπειτα στα Βραχνέικα. Θυμίστε μου μόλις πάει μία, να πάρω τη μάνα μου και να της πω να μην μας περιμένει να φάμε όλοι μαζί! Το ξέρω δεν έχετε όρεξη να γυρίσουμε σπίτι. Ούτε και γω. Κυριακή σήμερα. Ας την περάσουμε, όπως θέλουμε! Και πάλι καλά που είναι κι αυτή και δεν έχω τόσες υποχρεώσεις. Της σιδερώνω κανένα σεντόνι και πατσίζουμε. Ωραίο δεν είναι το περιοδικό που σας πήρα; Έχει πολύ κόσμο σήμερα. Έπρεπε να ‘ρθουμε πιο νωρίς για να πιάσουμε πρώτη σειρά. Ρώσους δεν έχει και πολλούς. Αρχίζει και σπάει η κίνηση. Α, δεν είπαμε! Καλό μήνα! Μην στεναχωριέστε. Τίποτα δεν τελείωσε ακόμη. Χθες πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα σερί. Στα Συχαινά το τζινάκι το χρειάστηκα. Κι ο ήλιος πια δεν καίει τόσο. Ούτε θα το καταλάβουμε πότε θα ‘ρθουν τα Χριστούγεννα! Διαβάστε μου το ζώδιο… Αιγόκερως είμαι. Στην τελευταία σελίδα πηγαίντε! Για να δούμε τι λένε οι προβλέψεις. Να περιμένω τίποτε καλό; Καλέ μ’ ακούτε; Στην τελευταία σελίδα πηγαίντε!
Το αγόρι φανερά ανυπόμονο και σπασμένο, γυρνάει και λέει:
-Μαμά, να πάμε να βουτήξουμε;
Ελένη Γκόρα