Δυο κιλά σε πέντε μέρες. Δεν είναι λίγο, δεν είναι δύσκολο. Με τόσο κατσίκι και αρνί-σε όλες τις μορφές και τις παραλλαγές- εκτός του ό,τι φάρδυνα σε λίγο θα αρχίσω και να βελάζω!

Μπεεεε!

Ήμουν που ήμουν, τώρα παράγινε το κακό. Νιώθω το σώμα μου να έχει φουσκώσει. Ρούχα που μου ήταν άνετα, τώρα κολλάνε πάνω μου. Θέλω να τα σκίσω και να πάρω άλλα. Μου αρέσουν όλα-εκτός απ’ τον πατσά. Σε τίποτα δε λέω όχι.

Αχ, αυτή η δύναμη της συνήθειας, η Αριστοτελική έξις!

Σηκώνομαι το πρωί πίνω γάλα και μασουλάω μπισκότα ή κέικ. Το μεσημέρι γευματίζω νωρίς. Γύρω στη μιάμιση τσιμπάω κάτι. Μισή μερίδα πάνω κάτω. Κάνω μπάνιο, ντύνομαι, στολίζομαι και φεύγω για τη δουλειά. Αν φάω παραπάνω, κλείνουν τα μάτια μου. Κουτουλάω! Δεν μπορώ να πάω για μάθημα. Κι έτσι φεύγω πεινασμένη. Τους πεινασμένους να φοβάσαι, λέει κάποιος σοφός και έχει δίκιο. Στο διάλειμμα ροκανίζω ένα μήλο. Κι όταν σχολάω γίνεται το σώσε. Τα νευρά, την κούραση και το άγχος τα βγάζω στο φαΐ και τα γλυκά.

Το πάχος, όνομα ουσιαστικόν πολύ ουσιαστικόν!

Για να ηρεμήσω χρειάζομαι θερμίδες. Πολλές θερμίδες. Βλέπω master chef και βάζω το μηχανισμό των σαγονιών μου να δουλεύει στο κόκκινο. Εκείνοι μαγειρεύουν κουτσουλιές και γω κατασπαράζω σμήνη, κοπάδια, στρέμματα ολόκληρα. Ευτυχία! Και τότε έρχομαι στα ίσα μου. Όχι, δεν αισθάνομαι άσχημα που έβαλα μερικά κιλά παραπάνω. Με βρίσκω όμορφη πάλι. Πάντα ήμουν τσουπωτή. Κι οι τσουπωτές έχουν τη χάρη τους! «Πρήστηκε η προστούρα σου» μου έλεγαν οι θειές και με ζουπούσαν, όταν ήμουν μικρή. Και γω το ‘παιρνα για κομπλιμέντο. Για στόχο ζωής.

Ακούς; Όλα τα παίρνω πάνω μου.

Σκέφτηκα να αλλάξω δουλειά. Μα, πού να βρω μία που να μου ταιριάζει; Σκέφτηκα να πάω για περπάτημα. Μα, πού να κόψω ώρα από τον υπολογιστή. Δε βγαίνω μάτια μου, δε βγαίνω! Κι όλο λέω από Δευτέρα δίαιτα. Κι όλο η βδομάδα ξεκινάει από Τρίτη.

Αμέ!

Και μαγιό θα βάλω και στην παραλία θα βγω και βουτιά θα κάνω!

Εγώ, η τσουπωτή θεά.

 

 

 

Ελένη Γκόρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *