Αφιερωμένο από τα βάθη της σκοτεινής και δόλιας-κατά γενικής ομολογίας- ψυχής μου
Ας καταπιαστούμε με το θέμα της σάτιρας, χιουμοριστικού σχολιασμού που ξεκινάει απο την εποχή του μεγάλου Αριστοφάνη.
Ο καλλιτέχνης εμπνέεται απο το περιβάλλον του και το καταγράφει με τον δικό του τρόπο. Άλλος με τη ζωγραφική, άλλος με τη γλυπτική, άλλος με το χορό,άλλος με την ηθοποιΐα,άλλος με τη συγγραφή.Ο καλλιτέχνης εμπνέεται απο το περιβάλλον του και τα βιώματά του ΧΩΡΙΣ να θελει να στοχοποιήσει ΚΑΝΕΝΑΝ. Εξάλλου, από την αρχαιότητα έως τους νεότερους χρόνους, υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα σάτιρας και χιουμοριστικών κειμένων. Όπως η σάτιρα, χιουμοριστικός σχολιασμός θεωρήθηκε “στοχοποίηση” απο τον Χρήστο Σαρτζετάκη (πρόεδρος της δημοκρατίας το 1985), ο οποίος κινήθηκε δικαστικά απέναντι στον Χάρυ Κλυν. Όπως η σάτυρα του Τζίμη Πανούση προς τον Γιώργο Νταλάρα, ο οποίος κινήθηκε δικαστικά το 1997. Όπως επίσης ο Μανώλης Ρασούλης εναντίον του Γιώργου Νταλάρα. Επίσης, όταν ο ηθοποιός Αντώνης Καφετζόπουλος υπερασπίστηκε τον Τζίμυ Πανούση είχε την ίδια αντιμετώπιση από τον Γιώργο Νταλάρα.
Από την στιγμή που είμαστε κοινωνικά όντα όπως έλεγε ο προπάππους μας , Αριστοτέλης, και εκτός από ιδιωτική ζωή έχουμε και κοινωνική παρουσία, άρα εκτειθέμεθα στο περιβάλλον μας, γινόμαστε αντικέιμενα στην κρίση και κριτική ανθρώπων που πολλές φορές -δυστυχώς- δεν κατανοούν την σάτιρα και το χιούμορ. Ειδικά στο χιουμοριστικό σχολιασμό ειναι καθαρά θέμα παιδείας το πώς θα το δεχτει και πώς θα αντιδράσει. Τον σατιρικό συγγραφέα Ανδρέα Λασκαράτο τον αφόρησε η εκκλησία για παράδειγμα. Το θέμα είναι πως νέοι άνθρωποι, οι οποιοί έλκονται από την τέχνη και θέλουν να εκφραστούν μέσω αυτής απορρίπτουν όλες αυτές τισ αρχές.
Επομένως, μέσα απο την σάτιρα και του χιουμοριστικού σχολιασμού του ευαίσθητου ανθρώπου, του καλλιτέχνη να σχολιάζει ό,τι γίνεται γύρω του , ό,τι γίνεται μέσα του. Όλα τα άλλα είναι φλυαρίες ανούσιες, ψυχοφθόρες και ίσως, ίσως προφάσεις εκ του πονηρού και δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη και την ελευθερία στην έκφραση.
Έρρωσθε…όπως και να έχει η ζωή είναι μικρή.
Μετά τιμής,
Αριάδνη
(ελεύθερη πολιορκημένη και στις επάλξεις)
Υ.Γ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική όπως μας δίδαξε η βιομηχανία του Hollywood.