Γράφει αυτό το κείμενο για την απόφαση που πήρε.
Την απόφαση να αλλάξει το σώμα της, που ισχυριζόταν ότι αγαπούσε και ήταν άνετη με αυτό. Και εγώ ήμουν μαζί της. Σε κάθε της βήμα. Δίπλα της. Κουραζόταν και το ήξερε. Δεν ήταν σίγουρη για την απόφασή της. Γράφει για αυτό που την απασχολούσε και ακόμα την απασχολεί και την τρώει.
Σιγά σιγά έβλεπε διαφορά πάνω της και της άρεσε, το χαιρόταν. Υπήρχαν φορές που ήθελε να τα παρατήσει. Τότε εμφανιζόμουν εγώ και την πίεζα να συνεχίσει, δεν της άφηνα ελευθερία κινήσεων. Την έπειθα ότι δεν της άξιζε, δεν είχε πετύχει τίποτα. Έμπαινε στο γυμναστήριο και ένιωθε τόσο μειονεκτικά. Είχε χαμηλή αυτοπεποίθηση. Έβλεπε γυναίκες με ωραίο σώμα και ένιωθε άσχημα με τον εαυτό της. Ήθελε να υποκύψει σε φαγητά με ωραία γεύση.
Τότε πάλι ερχόμουν εγώ και της το απαγόρευα, της έσφιγγα τα λουριά, την έπνιγα. Και σιγά σιγά έφτανε στον στόχο της. Σταμάτησε να τρώει και εγώ την ενθάρρυνα. Χωρίς να το καταλαβαίνω της έκανα κακό. Έφτασε στο σημείο η πείνα να θερίζει το στομάχι της. Της έκανα κακό. Δεν την άφησα ελεύθερη καθόλου. Την πίεζα και της έκανα κακό. Την είχα κάνει εμμονική. Η αυτοπεποίθησή της όμως, είχε ανέβει.
Το καλοκαίρι την άφησα ελεύθερη, της άξιζε. Ήταν λάθος, πήρε βάρος και ξανάπεσε εκεί που ήταν. Νόμιζα ότι η ικανοποίηση που είχε πάρει από το αποτέλεσμα θα την έκανε να το κρατήσει. Έκανα λάθος. Η ελευθερία της έκανε κακό, παρά καλό. Δεν έπρεπε να την αφήσω. Τώρα απομονώνεται διότι το σώμα της δεν της αρέσει. Όπου και να πάει νιώθει ανεπιθύμητη.
Είμαι πάλι εδώ δίπλα της. Αυτήν τη φορά όμως, θα είμαι πιο σκληρή μαζι της. Δεν θα της κάνω κακό, αλλά θα την βασανίσω. Ο κόπος μου δεν θέλω να πηγαίνει χαμένος. Πηγαίνει στο γυμναστήριο με σκυμμένο το κεφάλι και ιδρώνει, κουράζεται, τα δίνει όλα. Την βρίζω, την βρίζω άσχημα και πεισμώνει.
Τότε νόμιζα οτι ενέντεινα την πειθαρχία της, αλλά την τσάκιζα.
Τώρα όμως, της μαθαίνω να έχει ατσάλινη πειθαρχία. Πονάει και συνεχίζει. Κουράζεται και συνεχίζει. Απλά συνεχίζει.
Θα σε βασανίσω το ακούς;
Ετοιμάσου.
Αριάδνη Γράψα