Άλλη μία Καθαρά Δευτέρα έφτασε στο τέλος της και μια καινούρια εβδομάδα έχει ξεκινήσει.
Πάντως αυτή που μας πέρασε ήταν γεμάτη με μικρές και μεγάλες φωτεινές λάμψεις, που δεν ξέρω από ποια να αρχίσω.
Θα τις πάρω με τη σειρά.
Την προηγούμενη Δευτέρα περίμενα τον Κώστα στο λιμάνι φανερά αγχώδης και εκνευρισμένη, γιατί είχα ξεχάσει το κινητό μου και άντε τώρα να βρεθούμε. Είχαμε χωριστεί για να τελειώσουμε τις δουλειές μας πιο γρήγορα. Ρε παιδιά, ειλικρινά πώς ζούσαμε χωρίς κινητό; Και καθώς έψαχνα αναστατωμένη την τσάντα μου, μήπως και τελικά δεν το είχα ξεχάσει και ήταν κάπου αναμέσα στα πράγματα, εμφανίζεται μια γριά τσιγγάνα να μου πουλήσει χαρτομάντιλα. Της λέω δεν έχω λεφτά. Είσαι ψεύτρα, μου λέει. Μα άσε με της λέω ψάχνω κάτι. Ε, πάρε μου λέει ένα χαρτομάντιλο. Της δίνω ένα εικοσάλεπτο, γιατί το ψεύτρα με έτσουξε και αυτήν δεν έλεγε να φύγει. Τελικά, έφυγα εγώ γιατί ήθελε να μου πει τη μοίρα μου. Κάτι μουρμούριζε για ζήλιες, για ονόματα σε χαρτάκια και σταυρούς και ωχ, λέω ανάθεμα που έμπλεξα πάλι! Τελικά, συναντηθήκαμε με τον Κώστα και χωρίς κινητό και χωρίς να είμαι στο σωστό σημείο. Αλλά, ο Κώστας έχει ισχυρή (εν)όραση και βλέπει τα πάντα.
Την Τρίτη πήγα σε μία συνέντευξη για δουλειά. Εμένα φυσικά και με έκοψαν και οι δικαιολογίες ήταν επιεικώς απαράδεκτες. Από κάτι τέτοια όμως βγαίνουν οι καλύτερες ιστορίες. Κρίμα που αυτήν την ιστορία την στρίμωξα σε τόσες λίγες γραμμές. Έπειτα, πήγα να βγάλω μερικές φωτοτυπίες για τα ιδιαίτερά μου και η βιβλιοπώλισσα με κέρασε μια όλόκληρη πλάκα σοκολάτας που πάνω της είχε ένα αυτοκόλλητο με έναν κλόουν, που έγραφε πατρινό καρναβάλι για πάντα! Ήταν ό,τι έπρεπε.
Την Τετάρτη το απόγευμα είχα ένα ραντεβού για τον κόσμο της επιχειρηματικότητας και για τους startuppers. Αξιολόγησα την ιδέα μου και εκεί είπα από μέσα μου* πού πας μώρη καημένη, πού πας; Η ιδέα σου καλά είναι εκεί που είναι και δεν πάει για παραπέρα! Και μέσα σ΄ όλα αυτά, που κανονικά έπρεπε να με είχαν ρίξει ψυχολογικά, κάποιοι από εσάς απαντούσατε στην έρευνά μου και μου κάνατε παρέα.
Την Πέμπτη στρώθηκα στο γράψιμο γιατί εκκρεμούν πολλά που πρέπει να παραδώσω προς διόρθωση και κρίση, πήγα για μάθημα και έπειτα για pilates.
Την Παρασκευή το πρωί επίσης, στρώθηκα στο γράψιμο, πήγα για μάθημα και βγήκα να δω τα συντρόφια από την Κίνα που ήρθαν με τους δράκους και τα λιοντάρια τους. Αυτήν την πλευρά της Πάτρας με τις πολυκατοικίες μπλοκ δεν την είχα ξαναδεί. Σχεδόν τρόμαξα μέσα στη νύχτα και σκέφτηκα ότι από εκεί προέρχεται ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του Δημάρχου της Πάτρας.
Σάββατο- Κυριακή παρέλαση με όμορφες και άσχημες εικόνες. Κρατώ τον καιρό, τις στολές, τη μουσική, και τη φωνή της Νατάσας Τραγουστή που είπε στο μικρόφωνο της ΕΡΤ: Γεια σου Ελένη Γκόρα! Επίσης, κρατώ και το χαμόγελο ενός μεθυσμένου παιδιού-βαριά Α΄ Λυκείου-που το βαστούσαν οι υπόλοιποι νηφάλιοι φίλοι του. Το παιδί αυτό, ενώ παρακολουθούσαμε στιμωγμένοι την τελετή λήξης, έβγαλε το τσουτσούνι του και κατούρησε. Ο άγνωστος διπλανός του, που άκουσε και είδε το τσιρ να κυλάει πάνω στο παπούτσι του, δεν είπε τίποτα. Τέτοιες μέρες κάνεις και λίγο τον χαζό, γιατί δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Οι φίλοι του ζήτησαν συγνώμη δεξιά, αριστερά, μπρος και πίσω.
Στον δρόμο του γυρισμού μια καραμπόλα* ταξί, αυτοκίνητο, ταξί. Σημειώθηκαν 130 βαριά περιστατικά μέθης, μια πυρκαγιά, μερικοί μικρό-τραυματισμοί κι άντε, Καλή Σαρακοστή και του χρόνου με υγεία!
Α, το Σάββατο 16 Μαρτίου τα λέμε στο Parts Patras Arts, όπου μαθαίνουμε να ετοιμάζουμε δημιουργικές ασκήσεις για τους μαθητές μας με όχημα τη Δημιουργική Γραφή!
