Έλα, Έλεν μπορείς κι άλλα. Μην χαζεύεις. Μια μάνα με παιδί, μια μάνα με παιδί. Α, νυφοπάζαρο είναι εδώ! Σε λάθος σημείο διάλεξες. Δεν κυκλοφορούν εδώ, αλλού έπρεπε να πας. Θα τα καταφέρεις, θα δεις. Μπορείς. Είναι νωρίς ακόμα. Εξάλλου, το ξέρεις. Τον Οκτώβρη δείχνει πώς θα πάει το πράμα. Αυτό το άγχος κάθε χρονιά. Συνήθισες. Άρχισε να σ΄ αρέσει κιόλας. Έλεν, κυνηγάς. Όσο έχεις πόδια, όσο μπορείς. Μικρή είσαι ακόμα. Κι αν έβρισκες μια καρέκλα κι άπλωνες τον κώλο σου; Το ‘χεις σκεφτεί πολλές φορές…Μπορεί να έλυνες το οικονομικό. Θα ήξερες κάθε μήνα ΤΟΣΟ. Θα βαριόσουν; Κι επειδή θα βαριόσουν; Θα σηκωνόσουν απ΄ την καρέκλα; Θα έκανες κι άλλα πράματα; Θα σ΄ άφηναν; Θα σ΄ άφηνες; Ποιος ξέρει; Καρέκλα δεν θα βρεις ούτε στην επόμενη δεκαετία, ούτε στη μεθεπόμενη. Τα πράγματα μόνο χειρότερα γίνονται. Συγκεντρώσου! Χάνεις. Αυτήν την στιγμή… νάτο το είδες; Έφυγε! Στραβάδι! Πιο γρήγορη πρέπει να είσαι…Σβέλτη σε θέλω! Μην χάνεσαι! Μόλις πας στο σπίτι, σκέψου ό,τι θες, αλλά εδώ Ο-ΧΙ. Βγήκες για έναν λόγο. Καλά, άλλοι δεν σε ακούν καν, άλλοι σου συμπεριφέρονται λες και τους δίνεις αναπτήρα ή χαρτομάντιλα…Πλάκα έχει! Νά, άλλοι το κάνουν για να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι. Και συ γι΄ αυτό το κάνεις. Έλεν, διαφημίζεσαι μόνη σου. Έτσι είναι οι θεές, Έλεν! Δες αυτό το παιδί τώρα…Κι αυτό φυλλάδια μοιράζει! Δες πώς τρέμουν τα χέρια του. Δες! Δεν κοιτάει καν τον κόσμο μέσα στα μάτια. Απλώνει το χέρι του να δώσει ένα φυλλάδιο και τον προσπερνάνε. Τον βρίζουν. “Μην φοβάσαι”, πες του το, πες του το. Πάρτε ένα φυλλάδιο! Το παιδί τη δουλειά του κάνει! Σου έρχεται να φωνάξεις. Ζώα, ε ζώα! Τι σας πειράζει να πάρετε ένα φυλλάδιο; Πείτε κι ένα ευχαριστώ και φύγετε. Πετάξτε το στα σκουπίδια λίγα μέτρα πιο πέρα. Μόνο πάρτε το. Τον βλέπετε; Τρέμει. Το χαρτζιλίκι του θέλει να βγάλει. Και τώρα Έλεν, φύγε από δω.
(σκέψεις καθώς μοιράζω τα φυλλάδιά μου στον δρόμο)
Σοβαρά τώρα. Πάρτε ένα φυλλάδιο. Πείτε κι ένα ευχαριστώ. Τη δουλειά τους κάνουν. Μην τους αγνοείτε.